فرش‌های ترکی حصیرها و روکش‌های گره‌دار، پرز بافته (با سطح برجسته) هستند که بر اساس سنت بافتنی که از سرزمین ترک‌هایی که از آسیای میانه به آناتولی مهاجرت کرده‌اند، به دست می‌آیند.
پس از فتح آناتولی توسط ترک ها، توسعه آن در آناتولی ادامه یافت و به «فرش آناتولی» نیز معروف است. یکی از شناخته شده ترین و قدیمی ترین صنایع دستی جهان به همراه بافته های ساده مانند «گلیم، سماق، سیسیم، زیلی» است.
فرش 500 شانه نگین مشهد نیز یکی از ماندگارترین و مشهورترین فرش ها در تاریخ هنر و بازار فرش ایرانی است که به سبب کیفیت بالا و طرح های متنوع طرفداران بسیاری دارد.
تمام فرش‌های بافته شده در آناتولی را فرش ترک می‌نامند، اما فرش‌های کلاسیک ترک که به «فرش‌های ترک» شهرت یافته‌اند، فرش‌هایی هستند که در غرب آناتولی و بیشتر در منطقه دریای اژه و استان‌های اطراف بافته می‌شوند.
فرش‌های گره‌دار برای اولین بار در دوران اولیه در استپ‌های آسیای مرکزی ظاهر شدند. پذیرفته شده است که این نوعی هنر برخاسته از شرایط زندگی عشایر متعلق به فرهنگ استپی است.
قبایل ترک که معمولی ترین جوامع کمربند استپی هستند بیشترین نقش را در تولید فرش دارند.قبل از میلاد مسیح. 3.-2. گفته می شود که فرش پازیریک که قدیمی ترین فرش شناخته شده در جهان است.
قدمت آن به قرن شانزدهم میلادی می رسد، فرشی ترکی و از فرش های منطقه بوزکیر است و به هون های آسیایی نسبت داده می شود و این فرش با 36000 گره گوردس در 10 سانتی‌متر مربع شاهکاری بود که در دوره‌های بعد دست یافتنی نبود.
تکنیک گره زدن از آسیای مرکزی به غرب آورده شد و در زمانی در جهان اسلام شناخته شد که خاندان عباسی که بر دولت اسلامی حکومت می کردند شهر سامرا را برای نگهبانان ترک تأسیس کردند.
نمونه هایی که در دوره عباسیان باقی مانده و در سامرا بافته شده یا گمان می رود در آسیا بافته شده و توسط ترکان به سامرا آورده شده است، در حفاری ها به دست آمده است.
این نمونه ها در موزه قاهره، موزه گوتهبرگ روس در سوئد و موزه ملی استکهلم به نمایش گذاشته شده است.
